Sławuś - Ashton Drake

Jako szalona zbieraczka zakochana w lalkach i uznawczyni, że targi staroci to raj na ziemi, jak mogłabym nie wybrać się z samego rana na targ? Właśnie, nie przepuszczę rzadnej okazji, aby poszperać w najrozmaitrzych zakątkach giełdy. To owocuje w śliczne lalki... ale muszę zaczęć od początku, czyli od niedzielnego poranka.
Jak juz napisałam we wstępie, targi staroci to nierozłączny element mojego życia.
Przeszliśmy całą giełdę mijając podrodze kilka lalkowych 'masówek' jakich w kolekcji mam wiele. Jednego takiego bobaska kupiłam, ale o nim postaram się napisać jutro. Ostatnie, ulubione stoisko z całego bazaru. Kupiłam tam juz kilka ładnych laleczek. Wśród sterty maskotek wygrzebałam dwie, stare panienki, niestety nieinteresowały mnie na tyle, aby je kupić. Udwróciłam się, a moim oczom ukazała się kanapa pełna laluszek! Byłam zachwycona i pewna, że wiele z nich wróci ze mną do domu. Lecz zachwyt szybko minął po podejściu bliżej. Przegladałam większe laluszki 'masówki'. Nie doszłam jeszcze do końca, gdy moja mama wyciągła małego chłopczyka na wierzch innych lalek. Ja bym go nawet nie zauwżayła. Spytałyśmy o cenę. Trochę był drogi, ale udało się go wytargować za grosze. Zajrzałam za ubrano, aby sprawdziś czy ma może jakąś sygnaturę. O!, jest numerowany- pomyślałam.
W drodze do domu chciałam, dokładniej obejrzeć jego buciki. Podniosłam nogawkę i oczą nie wierzyłam! Ujrzałam nadrukowaną sygnaurę na nóżce. Chłopczyk pochodzi z 1996 roku. Zadowolona ze zdobyczy, w domu zdjęłam ubranka, aby je wyprać. W pierwszej chwili krzyknęłam- tata, patrz jaki bajer. Główka okazała się ruchoma. Odwróciłam go do tyłu i prawie nie zemdlałam! Sygnatura ukrywała się niżej.
Jutro zamieszczę zdjęcia sygnatur i korpusu wykonanego z wielką dokładnością o szczegóły.
  Zdjęcia z działki babci, która jak tylko zobaczyła chłopca powiedziała, że to przecież jej mały synek, czyli mój tata w dzieciństwie. Rzeczywiście podobieństwo jest ogromne! Chłopiec 'odziedziczył' imię Sławuś po moim tacie, Sławku.